Marokko getekend

Tekenen bleek een genot in Marokko. Ik kon eigenlijk overal neerstrijken waar ik maar wilde. En omdat één van mijn belangrijkste wensen was te kunnen tekenen, werd mij dat ook wel erg makkelijk gemaakt. Bert van Het Vliegende Nijlpaard effende de weg. Zij vroeg mensen of ik hen in hun omgeving kon tekenen en kreeg nooit ‘Nee’ op het request. Die ene keer dat ik zelf de vraag aan verschillende schoenmakers stelde, kreeg ik telkens een negatief antwoord. Marokkanen bleken natuurlijke modellen te zijn. Ze schoten nooit in een kramp als ik ze begon te tekenen, maar gingen gewoon door met waar ze mee bezig waren. De moderne media deden de rest. Snel een foto met de telefoon gemaakt en naar het model verzonden of een copyrette gezocht en een kopie van de tekening gemaakt. Bert zorgde ervoor dat ons verblijf altijd een dakterras had, zodat ik ‘van boven af’ kon tekenen. De eerste reizen hadden we een auto met chauffeur waardoor we overal konden stoppen voor een tekening. Later huurden we een auto. Omdat de keuze aan tekenmogelijkheden zo groot was, ging ik al snel onderwerpen uitselecteren. Tenslotte kwam de focus vooral op economische activiteiten te liggen. Onderschrift: Sanahe het kamermeisje van het pension Riad Zahra in Meknes