Reizen in het Simulacrum

Het Simulacrum is een verzonnen werkelijkheid die als echt ervaren wordt. Bekend is het verhaal uit de Griekse Oudheid waarin tijdens het jureren van een schilderswedstrijd de commissieleden vragen om het gordijn weg te halen dat voor het schilderij hangt. ‘Maar dat is het schilderij!’ was het antwoord. Over die echtheid die wij denken te kennen heeft de Franse filosoof Baudillard diep nagedacht. Hij heeft er meteen allerlei morele waarden aan gekoppeld, waarvan ik denk: nou en?! Los daarvan heeft hij wel gelijk dat we wat wij in vele gevallen als werkelijkheid ervaren, baseren op iets dat uit een indirect weten komt. Deze ‘kennis’ wordt ons verschaft door ‘de media’. Hij haalt hierbij aan dat iedereen weet hoe een neerstortend vliegtuig er uit ziet, omdat het vele malen is ‘gesimuleerd’ op TV animaties. Zoals de herkomst van het woord bewijst, is deze ‘veronderstelde’ werkelijkheid niet iets van onze tijd alleen. Dankzij verhalen en geschriften van anderen over bijv. verre streken, dachten kamergeleerden te weten wat daar speelde en gebruikte dat waanidee in hun ‘wetenschappelijke’ publicaties. Het gevormde beeld is ‘waarheid’ geworden. Voorts gaat het een heel eigen leven leiden. Toerisme is sterk schatplichtig aan het simulacrum en helemaal in Marokko. Als toerist wil je graag in de waan leven dat je het ‘echte’ Marokko beleeft. Je beleeft echter een speciaal voor jou geschapen werkelijkheid: een omgeving gecreëerd door mensen die voor jou een simulacrum vormgeven. Jij voelt je daarin goed omdat je denkt dat het ‘echt’ is. Wat het inmiddels ook is. Onderschrift: De daktuintent van pension Riad Dar Khimissi in Marrakesh: zoals de echte Marokkanen leven?