Tussen het Rifgebergte en de Midden Atlas ligt een vruchtbare vlakte. Vanaf de Phoenicische nederzettingen aan de Atlantische kust was het goed te bereiken en al snel ontstond er een nederzetting die later achtereenvolgens door de Carthagensen en de Romeinen werd overgenomen en uitgebreid. De Romeinen gebruikten de weg vanaf Tingis (Tanger) in het noordwesten. De Arabische veroveraars kwamen uit het oosten via de gevaarlijke en goed te verdedigen Rejem-Zhazhapas nabij Taza waar later de grens werd getrokken tussen Marokko en het Ottomaanse Rijk. Wij kwamen uit het noorden over het Rifgebergte. De weg door het berglandschap vanaf Ketama naar het zuiden was spectaculair. De afstand over de kronkelweg was lang. We stopten voor een late lunch bij een tankstation vlakbij Taounate dat aan de zuidflank van het Rifgebergte lag en waar ik deze tekening maakte. Daarna sloegen we van de hoofdweg af en reden een wonderbaarlijk zacht, glooiend land in van boerendorpjes en fruitbomen. De zon ging onder boven een uitgestrekt stuwmeer. Even later waren we verdwaald. In de diepe duisternis reden we over kleine, elkaar kruisende buurtweggetjes zonder bewegwijzering. Soms zagen we de lichtjes van een nederzetting boven dan weer onder ons, maar we hadden geen idee waar we waren. Mohammed was verontschuldigend naar ons en woedend op zichzelf. Voor ons was het een spannend avontuur. Tenslotte bij een T-kruising kozen we na wikken en wegen voor links en het bleek de juiste keuze. Achteraf zagen we op de kaart dat we toch de snelste weg naar Moulay Idriss waren gereden. (34 het Rifgebergte)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten