Toen de lange strook kust ten zuiden van Agadir werd uitgeroepen tot nationaal park met het doel de bijna uitgestorven populatie van de Heremietibis die daar broedde te beschermen woonden er al mensen. Er waren kleine dorpjes waaronder Tiznite en Sidi Rabat en er woonden vissers in grotwoningen in de kliffen boven de Atlantische Oceaan. Inmiddels heeft de populatie van de ibissen zich gestabiliseerd dankzij het feit dat ze de graasgrond niet met vee hoeven te delen, maar nu worden ze weer bedreigd door illegale uitbreiding van de dorpen. Want ook hier rukt het toerisme onweerstaanbaar op en de plaatselijke bevolking wil er een graantje van meepikken. Gelukkig zijn de meeste locaties moeilijk te bereiken, maar in het stranddorp Sidi Rabat wordt toch stevig gebouwd. Er is een duur legaal gebouwd eco-hotel op het strand wat niet erg druk bezocht lijkt. Buurman Hassan heeft zelf een pension met restaurant gebouwd aan de ingang naar het strand. Er wordt verder niets ‘nieuws’ gebouwd, maar iedere hut in het dorp wordt momenteel verbouwd tot villa. Wij zaten in een van die huizen en vanuit mijn slaapkamer aan de achterkant keek ik uit op een andere verbouwing. De Heremietibis bouwt zijn nesten in holen in de klifwanden. In het nationale park moeten ze om ruimte wedijveren met de uitdijende families van de vissers die in grotwoningen huizen. Onderschrift 1: de grote verbouwing Onderschrift 2: op de plek waar ik de Ibissen tekende, tekende in ook de ingang naar de grotwoningen. (24/29 Marokko ZW)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten