Ooit leefden tussen de Berberstammen in Marokko allerlei wilde dieren zoals nu alleen nog in reservaten in Sub Sahara Afrika te vinden zijn. Nadat het ijs zich terugtrok en de Sahara een wig tussen Noord Afrika en de rest van Afrika vormde had dat niet alleen gevolgen voor Berberstammen die van elkaar gescheiden werden, maar ook voor de flora en fauna. Marokko moet in die tijd een paradijs zijn geweest in de oud-Persische betekenis van het woord: een ommuurde tuin. Maar in plaats van muren werd dit paradijs omgeven door zee en zand. De bewoners werden echter niet uit het paradijs gestoten, maar kregen gezelschap van anderen met koloniale neigingen. Eerst kwamen de Phoeniciërs in de twaalfde eeuw voor Christus. Zij hielden zich alleen aan de kust op. De eerste Joden zijn waarschijnlijk met hen meegekomen in de zesde eeuw voor Christus. De Phoeniciërs werden verdreven door de Carthagensen, die ambitieus te werk gingen en vaste handelsroutes vestigden. In de vijfde eeuw strekte hun rijk zich over heel Noord Afrika uit. Hun meest bekende heerser Hannibal stak de straat van Gibraltar en de Alpen over om met zijn Noord Afrikaanse olifanten Rome te bedreigen. Daarna rustten de Romeinen niet meer tot Carthago vernietigd was. Daarna namen de Romeinen de landen en de handelscontacten van de Carthagensen over. Het paradijs dat Marokko ooit was, hield op te bestaan. Marokko werd de hofleverancier van wilde beesten voor de arena’s van de Romeinen. Met honderden tegelijk werden ze gevangen in netten en verscheept naar Europa. Onderschrift : Gazellen in Nationaal park Sous Massa (26 Marokko ZW)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten