De Romeinen herkenden een goede plek als ze het zagen. De kleine nederzetting midden in de vruchtbare vlakte tussen Midden Atlas en Rifgebergte die ze van de Carthagensen hadden overgenomen werd snel ontwikkeld tot een grote stad: Volubilis. Er kwam een basiliek, een tempel, een triomfboog en natuurlijk de obligate mozaïek vloeren in de vele grote familiehuizen. Warm water voor de badhuizen was ruimschoot voorradig en kwam van de nabijgelegen Jebel Zerhoun. Nadat de stad overging in de handen van plaatselijke stammen bleef het toch nog lange tijd bewoond. Aan het einde van de achtste eeuw kwam er een vluchteling uit Bagdad wonen: Idriss Ibn Abdallah. Hij vestigde Islam voorgoed in de regio en onder zijn inspirerende leiding werd Marokko voor het eerst tot eenheid. Volubilis ontvolkte toen hij een nieuwe stad ontwikkelde op twee molshopen aan de voet van de Jebel Zerhoun: Moulay Idriss. Uiteindelijk werd Volubilis gebruikt als stenen depot door Moulay Ismail voor zijn grote bouwwerken in Meknes. Onderschrift: Geld werd in Volubilis vooral verdiend met de productie van olijfolie. Deze olijfpers is gereconstrueerd. Toen ik zat te tekenen kwamen er drie toeristengroepen langs uit twee olijfolie producerende landen, Frankrijk en Turkije en één land waar ze dol zijn op techniek, Duitsland. Het was interessant te horen wat de te zeggen hadden over de pers. Maar ik werd er niet veel wijzer van. (40 Volubilis)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten