De arganboom

Wij denderden naar beneden vanaf de Tizi-n-Test pas het stroomgebied van de Sous in en tegelijk was hij er: de argan. Ik had nog nooit zo’n boom gezien en moest meteen stoppen om te tekenen. Grafisch gezien is het een genot: zo zwart, zo grillig en zulke duidelijk zichtbare takken tussen het groen! Ik werd meteen verliefd. En de meer ik over de boom en zijn vruchten hoorde de meer ik onder de indruk raakte. De argan groeit meer dan een heester dan een boom en hangt lekker breed uit. Ze kunnen tot 200 jaar oud worden. Ze groeien in zure grond en de wortels gaan wel 60 meter diep op zoek naar water. In periodes van grote droogte, heeft men mij verteld, kan de boom in de slaapstand gaan. De bladeren lijken een beetje op die van de olijfboom, maar zijn veel groener. De bloei is in april waarna er zich eikelachtige noten ontwikkelen die pas na een jaar rijp zijn. De noten zijn bijzonder. Ze zijn omgeven door een schil. Onder de schil zit vruchtvlees en daaronder zit de harde noot. Maar in de noot zitten meestal tot 3 olierijke pitten. De kamelen eten de bladeren, de geiten de bladeren en de vrucht, maar kakken de noot weer uit. De mens is vooral geïnteresseerd in de pitten, want daarin zit de arganolie. Dus de door de geiten uitgekakte noten, zijn nog steeds waardevol voor de mens. In een gebied waar nauwelijks olijfbomen groeien, werd de argan vooral gebruikt voor het hout. Er werd bijvoorbeeld houtskool van gemaakt. Maar tegenwoordig is de vraag naar arganolie wereldwijd enorm toegenomen en mensen zijn de argan met andere ogen gaan bekijken. De toegenomen inkomsten door de olie hebben er echter voor gezorgd dat er in geitenkuddes werd geïnvesteerd met excessief grazen van de bomenbladeren tot gevolg. Onderschrift: Mijn eerste argan. Een geit reikt op naar de blaadjes, maar meestal zijn ze niet zo bescheiden en klimmen tot boven de boom in. 19 Marokko ZW