De kat

Overal waar ik neerstreek om te tekenen, zag ik katten een goed leven hebben. Oude bronnen vermelden dat Mohammed, de Boodschapper Gods, dol was op katten. Het lijkt erop dat de bewoners van Marokko zijn goede voorbeeld met overtuiging volgen. De meeste katten in de Medina leken bij een voordeur te horen en als ze onafhankelijke buurtbewoners waren, stond er ergens op een rustig plekje wel een hele rij etensbakjes voor ze klaar. Ook de dames-gebedsruimte in de buurt van het beroemde Jemaa El Fnaaplein in Marrakesh wordt door veel weldoorvoede poezen bezocht. Ik heb dan ook veel poezen getekend. In Tetouan waren alle dames poezen zwanger. Het was die tijd van het jaar… De Medina maakte zich op om één grote kraamkamer te worden. Bertje kwam met het nieuws: overal verschenen lege dozen met kranten gestoffeerd die in de deuren van winkeltjes en werkplaatsen werden gezet. Liefst bovenop een stoel of krat veilig van het ongedierte dat met de buik over de grond de stegen en gassen teisterde. Mij viel het pas echt op toen ik het dakterras van de buren zat te tekenen en aan de poes toe was die met het beetje schaduw meeverhuisde. Haar ronde witte buikje was bol rond van blijde verwachting. Maar er waren ook droevige taferelen. Een kat bijvoorbeeld die misgesprongen was, lag gemummificeerd en vergeten ergens hoog boven het stadse gedruis. Heb ik ook getekend, natuurlijk. Onderschrift: In Fes leven deze twee buurpoezen in een ongemakkelijke verhouding met elkaar 53 Fes